De Duitse schilder Harald Jean Jassoy (1951), die sinds ’79 in Goedereede woont, heeft iets met stoelen en tafels.
Hij schildert ze, gewoon met acrylverf op een stuk papier of triplex dat door zagen en knikken losraakt uit het platte vlak.
Het zijn geen tafels met bolpoten, stoelen met Thonetrondingen of Breuerbuizen. Jassoy schildert de oertafel en stoel, eenvoudig en doeltreffend. Ze vertonen zich regelmatig als abstracte vormen. Het meubel is dan aanleiding tot een studie van licht en volume, ruimte en kleur.
Minstens zo vaak is er wat vreemds met de objecten aan de hand. In een omtreksvorm van een schuin van boven waargenomen stoel is een deel van een omgekeerd exemplaar te zien als zwart met blauwe vorm op een lichtgrijs met wat geel doorschoten vlak. De platte stoelvorm wordt een ruimte waarin een gedeeltelijk driedimensionaal geschilderde stoel voorbij zweeft. De compositie zit geraffineerd in elkaar, met een van de omhoogstaande poten net eindigend op het punt waar de rugleuning van zijn gastheer begint.
Een van de aardigste werken is een verwarring stichtende tafel. Naast een doos met geopende deksel dat uitsteekt boven het tafelblad, lijkt een fles op het blad te staan. De fles bestaat rechts uit een in doos en blad uitgezaagde contour en links uit een geschilderde grens op het andere deel van het blad, dat bij nader inzien meer naar achteren ligt dan het rechterdeel.
De drie zichtbare poten liggen allen in een ander vlak, terwijl het vooruitsteken van een laatje ook op een ‘misverstand’ berust. De verf is in dunne zachte toetsen opgebracht. Het wit en licht-grijs geeft de vorm een lichtheid, de zwarte schaduwen zorgen voor het om de tuin leiden van de beschouwer. Blauw en geel verlevendigen de ‘compositie’.
Jassoy getuigt in beelden van een opvatting over de werkelijkheid, waarin realiteit en illusie een speelse dialoog aangaan.
Nico Out
kunstcriticus voor de PZC