Door een eigen kleurgebruik, maar vooral door de onconventionele vormgeving van de schilderijen ontstaan werken met een zogenaamd “trompe-l’oeil” effect, oftewel “bedriegertje”. Bekende voorbeelden zijn de betaaltafel-schilderijen met levensecht geld, lakstempels en folianten.
Bij Jassoy ontstaan ook werken met een duidelijk drie-dimensionaal effect, zeker wanneer hij een stoel op eigen wijze verbeeldt. Zwevende stoelen, stoelen op hun hun kant, stoelen met drie poten zijn als het ware geschilderde plastieken.
In zijn portretten zijn het vooral de hoofden en de hoofddeksels die op een speciale manier de compositie bepalen. Soms is het een variant van een hoed of een muts die het zelfs mogelijk maken de schilderijen een halve slag te draaien en dan eenzelfde kijkervaring te krijgen.
In de Hildegardis schilderijen verbeeldt hij op ingetogen wijze het geestesgoed van Hildegard van Bingen (1098-1179), een Duitse benedictines bekend door haar visionaire geschriften en vooral ook door haar prozahymnen en gezangen welke door haar op muziek werden gezet.
De wijze waarop hij het gelaat van Hildegard schildert intrigeert in hoge mate; de grijs/groene kleurschakering van haar gewaad van Hildegard straalt waardigheid uit. Het werk van Harald Jassoy neemt temidden van de eigentijdse beeldende kunst een speciale plaats in, niet alleen door zijn manier van schilderen, maar ook door de verscheidenheid van zijn onderwerpen en de manier waarop hij zijn werken vormgeeft.
Die speciale plaats komt Harald Jassoy zeker toe, omdat zijn werk vanuit een zekere verwondering overkomt, van waaruit met bewondering zijn werk zich op ons netvlies zet.
Hans Paalman
voormalig directeur museum Schiedam